بهشت رویاهای دخترانه مسافری کوچک

مادر پیش از این واژه ای بود که صدا میکردم و آغوشی بود که در آن قرار میگرفتم
 

دستهایی که نوازشم میکردند و سینه ای که تمام جهانم و سنگ صبورم بود.مادر را که می نوشتم تنها


به خوشبختی دختری فکر میکردم که زیر سایه این واژه زندگی میکند. آرزوهایم را به آسمان مادر وصله


میزدم و رویاهایم را در وسعت شانه اش میدیدم.
 

اما...
 

حالا که تو در جاده آمدنی احساس می کنم کسی مرا از دورها صدا می زند و چه واژه آشنایی. چه


آهنگ دلنشینی و همچنان کسی مرا صدا میزند : مادر! و من هنوز باورم نمیشود که کسی آمده است


تا تمام کودکی مرا با خود ببرد و تمام مادرانگی مادرم را به من هدیه کند.
 

و به راستی حالا احساس میکنم آغوشم وسیعتر و شانه ام صبورتر شده است و حالا آسمان آرزوهای


دیگری شده ام و بهشت رویاهای دخترانه مسافری کوچک.