عاشقانه با خدا

دوست دارم بنویسم ، 

از تو برای تو! 

از تو برای بابا ! 

از تو برای ...! 
 

اما نه، دوست دارم فقط برای تو بنویسم، تویی که سرشار از مهربانی هایی، 

تویی که  ناگفته ها را خوب تر می دانی 

تویی که بی اندازه میبخشی، 

تویی که  چشمت را به روی خطاهایم بستی و عطا نمودی آنچه را که شایسته اش نبودم...

دخترم  الیسا ! تو با حضورت ، تمام زندگی ام را پر از حضور خدا کردی. 
 

 تو دلیل من برای حرفهای عاشقانه با خداوندی...
 

دخترم وقتی به تو فکر می کنم ، بی اختیار دستهایم به طرف آسمان بلند میشود و ناخودآگاه برای این همه عظمت، غرق در سپاس می شوم، نه اینکه تا امروز خدا را نشناخته ام ، نه ! ریشه این اندیشیدن  جای دیگری  است..

آنجا که از هیچ تبدیل میشوی به ذره و بزرگ و بزرگ تر میشوی، آنجا که رگ و خون و پوست و گوشت میگیری، آنجا که روح در تو دمیده میشود تا بعد از ماههای انتظار صدای گریه ات اتاق عمل را طنین اندازد، آنجا که موجودی ناتوان را در بغلت می گذارند تا از شیره جانت بمکد، آنجا که برای اولین بار نگاه دخترت با تو تلاقی می کند، آنجا که تمام مهر مادری ات را در دستانت می ریزی تا صورت دختر  را بنوازی، آنجا که تمام سختی انتظارت را در بوسه ای خلاصه میکنی، و آنجا که روز به روز جان میگیری تا بگویی مامان