همدلی من با تو

چگونه بازگویم این عشق بی مثال را که هر ثانیه اش ارزش هزاران بار تکرار را دارد.
 

  باور میکنم که نرم نرمان بی نیاز میشوی و بالنده.
 

هم دلم میخواهد زمان یخ بزند در این لذتهای بی مثال ،
 

هم دلم میخواهد تازگیهایت را به نظاره بنشینم.
 

هنوز تکلیفم با خودم روشن نیست ،
 

 چه هراسی دارم از روزی که دیگر هیچ نیازی به من نداری
 

 و چه شوقی دارم از روزی که پریدن را آموخته ای و من پروازت میدهم 
 

تا اوج بیکران ، برای همیشه ، بدون هراس.

همین حالا که مینویسم تو درخوابی به مانند یک فرشته ناز ، 
 

و همیشه خواب که هستی دلم برای نگاهت تنگ میشود زیاد. 
 

و من همیشه قبل از بیدار شدنت پیش بینی میکنم زمانش را ، 
 

و متعجب است پدرت از این همدلی من با تو 
 

خدا را حس میکنم آن لحظه که نگاهت در نگاهم گره میخورد...