بنام خدای بخشنده و مهربان

سلام دختر خوبم، الیسای عزیزم

امروز که دارم این مطالب رو تو وبلاگت مینویسم شما یه جنین 5 ماهه هستی و داری وارد 6 ماهگیت میشی، از روزی هم که منو مامانت فهمیدیم که شما داری تشریف میاری رنگ و بوی زندگیمون کلی  عوض شده و حسابی حال و هوای خوبی داریم. میخوام در مورد مسائل مهمی برات بنویسم که جزء اعتقادات ما مسلمونهاست و من و مامانتم با تمام وجود به این مسائل معتقدیم و میدونم بعدها که بزرگتر شدی راجع به این چیزا فکر میکنی و شاید ذهنت رو درگیر کنه لذا بر خودم  دیدم که برات توضیحاتی بدم. اول اینکه قرآن کتاب آسمانی ما و فرستاده خدای مهربان برای هدایت و راهنمایی انسانهاست که توسط فرشته وحی، جبرئیل بر حضرت محمد(ص) نازل شده . قرآن یک کتاب علمی نیست بلکه کتاب نشانه ها و آیات است، این نشانه ها آدمی را برآن می دارد  تا هدف از خلقت خویش  و هماهنگ زیستن  با طبیعت را در یابد. براستی قرآن پیام الهی، خالق و نگهدارنده جهان است و این پیام توحید، همان رسالت پیامبران  از آدم، موسی، عیسی تا محمد صلی الله علیه وسلم می باشد. إِنَّ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَاخْتِلاَفِ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ لآیَاتٍ لِّأُوْلِی الألْبَابِ} [آل عمران : 190

«محققاً در خلقت آسمان ها و زمین و رفت و آمد شب و روز دلایلی روشن برای خردمندان است.» همه بشریت را به تفکر در پدیده های جهان دعوت می کند.
حالا قصد دارم در خصوص نحوه آفرینش انسان و اینکه اصلاً فلسفه آفرینش ما چیست برات توضیحاتی بدم.
وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ سُلَالَةٍ مِنْ طِینٍ  ثُمَّ جَعَلْنَاهُ نُطْفَةً فِی قَرَارٍ مَکِینٍ  ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظَامًا فَکَسَوْنَا الْعِظَامَ لَحْمًا ثُمَّ أَنْشَأْنَاهُ خَلْقًا آَخَرَ فَتَبَارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِینَ[ سورة المؤمنون: 12 - 14 ]
ما انسان را از عصاره ای از گل آفریده ایم . سپس او را به صورت نطفه ای در آورده ودر قرار گاه استوار جای میدهیم. سپس نطفه را به صورت لخته خونی، واین لخته خون را به شکل قطعه گوشت جویده ای،واین تکه گوشت جویده را بسان استخوان ضعیفی در میاآوریم، و بعد بر استخوان گوشت می پوشانیم، و از آن پس او را آفرینش تازه ای بخشیده وپدیده دیگری خواهیم کرد، والا مقام و مبارک خداوند است که بهترین اندازه گیرندگان وسازندگان است.

الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ فِی أَیِّ صُورَةٍ مَّا شَاء رَکَّبَکَ[الإنفطار:7- 8]

«آن خدایی که تو را از هیچ خلق کرد و به صورتی تمام و کامل بیاراست و با اعتدال برگزید بهر صورتی که خواست می تواند خلق کند»

{ثُمَّ سَوَّاهُ وَنَفَخَ فِیهِ مِن رُّوحِهِ وَجَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ قَلِیلاً مَّا تَشْکُرُونَ{[السجدة : 9]

سپس آن را نیکو بیاراست و از روح خود در آن بدمید و شما را دارای گوش و چشم و قلب و هوش گردانید باز بسیار اندک شکر و سپاسگزاری حق می کنید.

خلقت، تجلی ذات باریتعالی است. وقتی رحمت، علم، قدرت، حکمت، جود، کرم، غنا، جمال و سایر اسمای الهی ظهور یابند، خلقت (وجود) در مراتب متفاوت خود متجلی می‌گردد و موجودات پدید می‌آیند. (به مَثَل مانند تجلی نور است که خود پیداست و سبب پیدایش چیزهای دیگر می‌شود – الله نور السموات و الارض).

برای چه آفریده شده‌ایم، یا خدا برای چه ما را خلق کرد؟ یعنی غایت ما کجاست و چگونه حاصل می‌شود؟ قرار است چه کنیم، به کجا برسیم و چرا؟ خداوند کریم در پاسخ می‌فرماید:

«وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِيَعْبُدُونِ» (الذاریات - 56)

هدف انسان هر چه که باشد، به سوی آن می‌رود. اگر این هدف ناقص و فانی باشد، انسان نیز به کمال نرسیده و به هلاکت می‌افتد، اما اگر هدف کامل و باقی باشد، این انسان همیشه به سوی کمال رفته و حیات و بقا می‌یابد. حال چه هدفی به غیر از کمال مطلق «الله جل جلاله» کامل و باقی است؟ هر چه به غیر از خداوند متعال در نظر گرفته شود، خود مخلوق، محتاج و فانی است. لذا فرمود: انسان را آفریدم تا با عقل، اختیار، علم، راهنمایی توسط انبیاء و کتاب و نیز با تبعیت از انسان کامل، مرا هدف بگیرد و به سوی من حرکت کند تا به کمال برسد. این یعنی «عبادت» [عبادت یعنی وابستگی صرف که منجر به رهروی و اطاعت می‌گردد] لذا خلق نکردم مگر برای این که مرا عبادت کند، یعنی او را خلق نکردم که بندگی دیگران را بنماید، بلکه خلق کردم تا به کمال برسانم و این کمال فقط در راستای وابستگی به خودم حاصل می‌شود. پس، معلوم می‌شود که مخلوق به عبادت نیاز دارد و نه معبود.
الیسای عزیزم امیوارم تونسته باشم هر چند کم  ولی تا حدودی ذهنت رو در خصوص اینکه چرا آفریده شدیم روشن کنم. حالا ان شاء الله بعداًً هر جا واست سوالی پیش اومد از من یا مامانت بپرس تا اونجا که بتونیم راهنمائیت میکنیم.