50 تا 53 ماهگی الیسا

دخترکم، یک روز دیگر از بیست و پنجمین ها شد و من چندماه است فرصت نکرده ام بنویسم از تو، از حس و حالت، از بودنت، از شیطنت ها و بازیگوشی ها و شیرین زبونی هایت.

دلبندم بودنت در تمام لحظات چون نوری است که بر دلمان می تابد و به زندگیمان رنگ می بخشد؛ رنگ هایی از جنس عشق، آرامش، شادی و انرژی که همه و همه از درون تو فرشته کوچک سرچشمه می گیرد.

الیسا جانم با شروع ماه مهر و آغاز سال تحصیلی، وارد پیش دبستانی یک شدی البته در همان مهدکودک فقط با این تفاوت که باید لباس فرم به تن کنی و من هر روز با دیدنت به این فکر می کنم که چقدر زود بزرگ شدی و کودکیت دارد تمام می شود و چشم برهم زدنی باید وارد جامعهی بزرگتری بشوی.

دلبندم مثل روال هرسال پائیز یه سفر کوچولو به شمال داشتیم و باز هم مثل همیشه لذت بردی و بازی و شادی کردی و انصافاً که هم هوا خوب بود و هم از مناظر و طبیعت زیبا لذت بردیم. سفر دیگری هم به مشهد داشتیم که بسیار عالی بود و برای اولین بار بود که قدم های کوچکت را به صحن حرم امام رضا (ع) می گذاشتی و برایت جالب بود و دوست داشتی مثل بزرگترها چادر به سر کنی. توی این سفر به قدری حال و هوای دلم عوض شد که تا الن که دارم این متن را می نویسم وقتی بهش فکر می کنم حالم خوب میشه. یک روز هم به باغ گیاهشناسی رفتیم که واقعا بی نظیر بود و وقتی می گویند پائیز بهاری ست که عاشق شده است بد بیراه نگفته اند.

دخترک چهارسال و پنج ماهه ام گفتنی ها زیاد است و همین بس که بگویم با تمام وجود دوستت دارم و امیدوارم مادر شایسته ای برای تمام مهربونیهات باشم.