41 ماهگی الیسا

دختر سه سال و پنج ماهه ام، از حال و هوای این روهایت می نویسم؛

چند روزه صبح ها که از خواب بیدار میشی بهونه می گیری و میگی نمی خوام برم مهد، دوست دارم برم پیش مامان جون رضوانم. باید کلی باهات صحبت کنم تا راضی بشی بری و خداروشکر وقتی وارد مهد میشی با خوشحالی سلام می کنی و میری.
وقتی سرفه میکنی میگی مامان "سفره" میکنم برام آب بیار.
موقع خواب میگی بیا "پُر و پُخ" -خروپف- کنیم و حتما باید یه بالش یا عروسکی رو بغل کنی و بخوابی.
دوست داری استقلال داشته باشی و کارهایت رو خودت انجام بدی البته اگه سرحال باشی و میگی خودم بلدم من دیگه بزرگ شدم و اگه کسی کوچیک خطابت بکنه ناراحت میشی.
توی مهد فرق دختر و پسر رو در حد درک شما بهتون یاد دادن، عروسک هات رو میاری و میگی کدوم دختره و کدوم پسر و مرتب میپرسی مامان تو دختری؟ من هم دخترم؟ بابا پسره؟ و همینطور درباره دخترعمه ها، پسردایی ها و پسر عموها.
چند روز تب شدید داشتی و دکتر برات آمپول داد، موقع آمپول زدن حتی یه آخ هم نگفتی دختر صبورم. به بابا سعید هم میگی بیا بریم آمپول بزن اصلا درد نداره ما هم میایم پیشت که نترسی.
مدادهای رنگیت رو که میخواهی بتراشی میگی میخوام "پوست بگیرمشون".
دعای سفره رو از توی مهد یاد گرفتی و میخونی:
خدا که ما رو دوست داره     دعامونم قبول داره
بسم الله الرحمن الرحیم - بفرمایید میل کنید - سر غذا صحبت نکنید - روی زمینم نریزید
تا به حال نوشابه توی سبد خرید خونه مون نبوده و خداروشکر هم علاقه ای به خوردنش نداری، اگه جایی ممون باشیم و احیانا هوس بکنیم و بخواهیم بخوریم سریع دعوامون میکنی میگی "بده غاز داره"
به رنگ نارنجی میگی "نارنگی" و به بشقاب هم همچنان میگی "بُشباق".
به قول خودت اگه "دختر خوبی باشم" برام چیزی میخری. میگی مامان اگه دختر خوبی باشی برات ... رو میخرم.
الیسا عزیزم گفتنی ها زیاد است ولی آنچه مهم است سرزندگی و نشاط و مهر و محبتی است که امیدوارم هر لحظه زندگیت سرشار از آنها باشد. 

نازنینم آذرماه نیز عزم سفر کرده و کوله بارش را بسته ، امیدوارم فصل زمستان برایت پر از خاطره و شادی و سلامتی باشه.